مطمئنا پیش از این هم گفته ام انسان برای زنده ماندن به اجتماع نیاز دارد و منظورم از اجتماع واقعا اجتماع است، جایی که بتوانی در ان پرسه بزنی گروهی که متعلق به آنی را انتخاب کنی و در آن تایید شوی، رشد کنی و همچنین به صورت علمی و تخصصی نقد شوی.
حالا به این جامعه یا از طریق اشتغال و یا تحصیل می شود رسید من راه دیگری را سراغ ندارم، سبزی خریدن و شرکت در جلسه اولیا و مربیان فرزند شرکت در اجتماع نیست! شرکت در جمعی است که هر آن به حرف ها و خبر های زرد منتهی می شود.
البته یک چیزی هم یواشکی بگویم شروع کردم حوزه بخوانم در یک مدرسه علمیه در شهر قم که تازه راه افتاده بود اما هیچ شباهتی به اجتماعی که مدنظرم بود نداشت!
اجتماعی که می خواهی بروی درونش رشد کنی باید لبریز از نیروی متخصص باشد.
در هر صورت فعلا بی اجتماع هستیم تا ببینیم چه می شود.
