مالکیت نداری ها

من زود رنجم

من زود به گریه می افتم

من با پیش فرض های غلط خودم درباره مسئله ای تصمیم می گیرم

من بداخلاقم

من زود عصبی میشم

من موقع ناراحتی داد می زنم، بلند گریه می کنم

من پر توقعم

و هزار خصوصیت بدتر 

اما دلم می خواست فقط یک نفر توی دنیا بود که همه اینا رو به جون بخره و با من خوب رفتار کنه اونجوری که نه به گریه بیفتم و نه دلم بشکنه، نه ناراحت شم

کاش یک نفر رو داشتم که اشک ریختنم براش به مثابه تموم شدن دنیا بود 

من که میدونم همه این نداری ها رو از نافرمانی مامان بابام دارم ...