دایه دایه وقت جنگه ... وقت دوستی با تفنگه
خیر الله که از اسارت دلش گرفته و فرار کرده و حالا دوباره گیر افتاده است، قبل از تیر باران شدن با لهجه زیبایش می خواند، کره لر تا دم مرگ چی شیر میجنگه.
این صحنه ای از سریال دولت مخفی است که به روایت روز های اسارات رزمندگان ایرانی می پردازد.
در تاریخ هر چه داریم از لر ها، شجاعت و جنگاوری است، لعنت بر سازندگان جوک های قومیتی که شجاعت چند صد ساله قومی را به ویژگی های نادرست و غیر منصفانه هم میهنانمان بدل کرده اند، آن هم تنها در چند سال ...
یکی از این آدم هایی که شاید عضویت در گروه کر تشییع مرحوم مرتضی پاشایی را به عده داشته اند در فیس بوک نوشته است که چرا برای یک پیرمرد هشتاد ساله سه روز عزای عمومی اعلام کرده اند و برای مرگ یک جوان نه!
باید از این ها که کم هم نیستند چرا که دیدیم آدم هایی که حس می کنند یک جوان وقتی از این دنیا می رود نیاز بیشتری به همخوانی شعر هایش دارد تا خواندن فاتحه، پرسید جوان ها و کهنسال های زیادی در طول روز از دنیا می روند آیا برای همه عزای عمومی اعلام می کنیم؟
اعلام عزای عمومی برای آیت الله مهدوی کنی به خاطر تاثیر گذاری و زحمات بسیار زیاد ایشان برای این کشور بوده است حالا نمی گویم دین شاید مفهوم نباشد! اما مرحوم پاشایی که خدایش بیامرزد تاثیر گذاریش در چه حدی بوده؟ مطمئنا قابل مقایسه نیست.
پی نوشت: همین که زلزله نمی آید در تهرانی که مدام تیتر می شود 20 سال، 30 سال، اصلا نیم قرن است که باید زلزه بیاید و نمی آید حالا این به خاطر علل طبیعی است وگرنه علل ماورایی که خدا عالم است، همین زلزله ای که نمی آید از برکت حضور علمایی مانند آقای مهدوی کنی است.
آدم فکر می کند دم مرگ دیگر افراد دست به دامن خدا می شوند از بیچارگی و بی کسی، اما انگار دیگر آن دوره و زمان ها گذشته، خدا عاقبتمان را ختم به خیر کند.
برای شادی روح مادر شهید بابایی، صلوات ...
شما یک کلیپ عروسی ایرانی در یوتیوب نگاه کن بعدش هم یک کلیپ عروسی فرنگی، بعد بدون هیچ دقت ظریفی خواهی دید که ایرانی ها عروسی می گیرند که برقصند الته آن هایی که حاضر می شوند خانواده شان را فیلم کنند و بفرستند برای خلق الناس!
انگار فقط و فقط باید رقصید و جز رقص کار دیگری نیست! یک عده می ریزند وسط مجلس و می رقصند و نمی فهمی کی به کی است و یک هو نگاه می کنی و می بینی عروس دارد با مرد دیگری می رقصد که داماد نیست و داماد هم به همین ترتیب!
نمی خواهم بگویم عروسی فرنگی ها رقص ندارد ها، نه اصلا! اما می خواهم بگویم یه کمی لطیف تر با این قضیه هم می شود برخورد کرد نا سلامتی عروسی است، مجلس نشان دادن قر و فر و ظرافت های بدن عروس و داماد که نیست!
انقدر خوشم می آید این خارجی ها شروع می کنند سخنرانی کردن درباره هم که مثلا من دوست عروس هستم و عروس چنین است و چنان، من که فامیلشان نیستم گریه م می گیرد از این که می بینم یک نفر اینقدر خاطر خواه دارد!
در هر صورت سعی کنید رقص را کم تر و کیفیات انسانی عروسی را بیشتر کنید :)
